Menu
CD-recensie
© Harry-Imre Dijkstra, oktober 2021
Granados - Piano Music
Granados: Ocho valses poéticos - Danza española op. 37 nr. 2 – El Pelele – Danza española op. 5 nr. 12 – Allegro de concierto op. 46 – Escenas Románticas
Pablo Matías Becerra (piano)
Brilliant Classics 96228 • 61' •
Opname juni 2019, Studio Baiwir Production, Huy (B)
'De Spaanse Chopin' of 'De Spaanse Grieg' zijn twee van de erenamen die Enrique Granados (1867-1916) tijdens zijn leven mocht ontvangen. De eerste kreeg hij door de enorm vrije manier waarop hij zijn eigen pianowerken op concerten presenteerde, de tweede had hij te danken aan de Franse componist Massenet, die onder de indruk was van de vele Danzas españolas die onder verschillende opusnummers in zijn oeuvre te vinden zijn.
Pianist Matías Becerra bedacht met die informatie in het achterhoofd een cd-programma dat net zo goed een recitalprogramma kan zijn. Daarom vinden we tussen enige minder bekende, complete werken ook een selectie van de eerdergenoemde Spaanse dansen. Daarnaast werden deze iets minder gangbare keuzes gemaakt, omdat voor vele liefhebbers van Granados' populaire muziek de uitvoeringen van pianiste Alicia de Larrocha de onwrikbare norm blijven.
Deze Belgische pianist (van Argentijnse ouders) mag zijn eerwaardige plek op het podium met recht opeisen want er is werkelijk niets mis met zijn vaardigheden, sterker nog: zijn spel is energiek en los uit de pols, hij durft best wat vrijheid te nemen en zorgt voor mooie kleuren. Sterke troeven zijn het gevoel voor proportie en de vloeiende overgangen tussen passages. Een fraai voorbeeld daarvan is gelijk aan het einde van het eerste werk, de Ocho Valses Poéticos te vinden, als de virtuositeit rap ingedamd wordt om de terugkeer naar het eerste walsthema te maken.
Ondertussen valt de vrij bloedeloze studio-akoestiek in de weergave op, de vleugel had ook een tandje minder metalig gemogen, maar Becerra prikt met zijn uitvoeringen gemakkelijk door die mogelijke afleidingen heen.
Het aplomb waarmee Becerra het Allegro de concierto aanpakt, wekt de spannende indruk van een concertuitvoering. Zijn presentatie is oprecht vervoerend, met weer die sterke beheersing om mooie overgangen te maken. Aan de hand van dit stuk zou Granados overigens ook best de 'Spaanse Schumann' genoemd mogen worden. Wellicht nog sterker wordt die indruk gewekt met de Escenas Románticas, een serie intieme portretten à la Kinderszenen van Schumann. De veelheid aan kleine en grote muzikale momenten laat Becerra fantastisch opbloeien.
Stoutmoedig is Becerra's idee geweest om van de opname van Granados zelf de geïmproviseerde introductie op het werk El Pelele – De stropop uit te schrijven en ook op te nemen. De compositie is afkomstig uit de serie Goyescas en gebaseerd op een schilderij van Goya, waarin een stropop met een door vier meisjes vastgehouden grote doek de lucht in gegooid wordt. Het tuimelende effect komt in de muziek prachtig tot uiting en wordt wederom voortreffelijk uitgevoerd door Becerra. Wat jammer dan, dat de montage aan het einde zo abrupt en onnatuurlijk is. Er zijn meer tracks waar de slotjes niet mooi afgewerkt zijn in technisch opzicht; dat zal toch te maken hebben met de snelle voltooiing van het product: van opname tot afmontage drieëneenhalve dag...liever tijd nemen, mijnheer Baiwir!
Original review: https://www.opusklassiek.nl/cd-recensies/cd-hid/hidgranados01.htm